தங்கமணியும் தமிழ் இலக்கணமும்

காதலிக்கும்போது அவள் மைவிழிகளில்
ஒரு தண்மை இருந்தது அது அவள்
பண்புத்தொகையென நான்
பரவசமடைந்திருந்தேன்

படபடவென சலசலவென அவள்
இரட்டைக்கிளவியாய் பேசிய பாங்கில்
என் இதயத்தினை இழந்திருந்தேன்.

என்னங்க ஏங்க எப்படிங்க என்று
எப்போதும் வியங்கோள் வினைமுற்றாய்தான்
என்னை அவள் விளித்திருப்பாள்.

உவமைகளாலும் உவமேயங்களாலும்
அவளை நான் அவளை புகழ்கையில்
இன்னிசையளபடையாய்
புன்னகை புரிந்திருந்தாள்.

தெரிந்தே ஒருநாள் வினைமுற்றிற்று.
திருமணம் நடந்தது
காலமும் கடந்தது

பண்புத்தொகை வினைத்தொகையாயிற்று
திட்டினாள்
திட்டுகிறாள்
திட்டுவாள்

இரட்டைக்கிளவி
அடுக்குத்தொடராயிற்று
தினம் தினம்
ஆயிரம் ஆயிரம் கேள்விகள்

என்னங்க ஏங்க எனும்
வியங்கோள் வினைமுற்று
ஏய் ஓய் என
ஈறு கெட்ட எதிர்மறை பெயரெச்சமானது.

இன்னிசையளபடை தினம்
சொல்லிசையளபடையாயிற்று

வசந்தம் என்பதே என் வாழ்வில்
இறந்த கால வினைமுற்று ஆயிற்று

வடிவேலும் பார்த்திபனும் போல
தாமிராவும் ரமாவும் போல
என் வாழ்வும் பகாபதமாயிற்று.